افسوس که آن روز گذشت...

تُردیِ لبهایت

هوس انگیز ترین منظره بود

و تو می خندیدی

و شکرخندِ جنون آمیزت

آتش افروزِ دلِ ما میشد

و جِدالِ من و دل

بسکه تماشایی بود

هوس آری، به کویرِ دلِ ما می رویید

و غرور و مستی

به دیار دگرم می بُردند

ولی افسوس که آنروز گذشت

و من اندر پس آن وسوسه ها در ماندم

و سرابی که به دل بستم...

راستی، آب نبود!